وظیفه ی اصلی این دنیا، وابسته کردن ما و سرگرم کردن ما به خود است. تا آنچه را که در اعماق وجودمان سوسو میزند خاموش کند. تااین سرمایه ی عظیم، این تمام دار وندار ما آدمیان، "عمر را" به یکباره از کف ما برباید.

به راستی آنان که می گویند"چه زود گذشت" از این رسم دنیا گله کرده اند و شکوه سر داده اند. فراموشی ما آدمیان نیز با دنیا دست خود را در دست یکدیگر داده اند، یکی شده اند تا برود آنچه نباید برود از ذهنمان ، از یادمان.

چه معامله ی ناعادلانه و تلخی که ما انسانها با خود میکنیم. تمام دار وندار خود را با هیچ و پوچ، دیدن یک فیلم مضحک، خوش گذرانی تا خوردن غصه و حسادت و وابسته شدن به این دنیای زشت(جنبه ی مادی دنیا)، عوض میکنیم.

آیا برای این معامله باید به ما پاداشی داده شود؟!!!

به راستی که انسان در زیان و خسران است.(سوره عصر آیه ی 2)